Waarom dit werkt
De methode achter deze tool heet Written Exposure Therapy (WET). Dat is een korte, krachtige aanpak om traumatische gebeurtenissen te verwerken, die wordt ondersteund door wetenschappelijk bewijs.
Voor mensen die worstelen met de nasleep van een traumatische gebeurtenis, laat onderzoek zien dat deze op schrijven gebaseerde aanpak een krachtig pad naar herstel kan zijn.
Waarom schrijven over een stressvolle gebeurtenis?
De stap van een bewezen therapiemethode naar een zelfhulp-tool die je volledig anoniem en zelfstandig kunt gebruiken, is een belangrijke. Voordat deze tool wordt ingezet voor de behandeling van trauma, willen we zeker weten dat de online ervaring zelf — de website, de instructies, het schrijfproces — als helpend, veilig en praktisch wordt ervaren.
Daarom richten we ons in dit onderzoek op stressvolle gebeurtenissen. Hoewel een stressvolle gebeurtenis niet hetzelfde is als een trauma, is de manier waarop je erover schrijft vergelijkbaar. Het geeft ons de mogelijkheid om de gebruiksvriendelijkheid van de tool te testen en te verbeteren met jouw feedback. Zo zorgen we ervoor dat de methode straks zo effectief mogelijk kan worden aangeboden aan mensen die het nodig hebben.
Maar wat is een 'stressvolle gebeurtenis' precies? En hoe weet je of je er nog last van hebt? Laten we dat eens bekijken.
Herken je dit? De echo van een gebeurtenis
Na een intense, stressvolle gebeurtenis (zoals die presentatie die helemaal misging) blijft het vaak niet stil. De ervaring kan een echo achterlaten die je voelt in je lichaam, je emoties, je gedachten en je gedrag.
Kijk eens of je iets herkent.
- Je lichaam protesteert. Misschien voel je een knoop in je maag als je aan het werk denkt. Ben je vaker moe, heb je gespannen schouders of voel je je soms zelfs duizelig of misselijk bij de gedachte aan een volgende meeting.
- Je emoties staan op scherp. De nervositeit is hoger dan ooit. Je voelt je onzeker, kwetsbaar, misschien zelfs boos op jezelf of verdrietig. Schaamte kan een grote rol spelen.
- Je hoofd draait overuren. Je kunt het moment maar niet loslaten en herbeleeft het keer op keer in je hoofd. Concentreren op je werk is lastiger. Je piekert erover, soms zelfs 's nachts. Je twijfelt aan alles: "Ben ik hier wel goed in?", "Wat denken mijn collega's nu van me?".
- Je gedrag verandert. Je gaat situaties die erop lijken (een nieuwe presentatie, een belangrijke vergadering) liever uit de weg. Je bereidt je overmatig voor uit angst om weer te falen, of je trekt je juist meer terug en laat minder van je horen in een groep.
Herkenbaar? Dit zijn normale reacties. Veel van deze patronen worden onbewust een deel van je dagelijks leven.
Waarom 'gewoon doorgaan' zo moeilijk is
Mensen proberen van alles om met zo'n ervaring om te gaan. Harder werken. Afleiding zoeken. Het proberen te vergeten. Dat werkt op korte termijn misschien, maar lost het onderliggende probleem niet op.
Goedbedoeld advies als "laat het los" of "denk er niet meer aan" is makkelijker gezegd dan gedaan. En daar is een reden voor.
Een beladen herinnering wordt anders opgeslagen in je brein dan een normale. Het is geen netjes afgerond verhaal. Het is een verzameling losse, emotioneel geladen flarden: het gezicht van je manager, de pijnlijke stilte, het gevoel van een droge mond. Je brein speelt deze 'playlist' van de pijnlijkste momenten steeds opnieuw af, in een poging het te verwerken.
Om te herstellen, moet je de ervaring recht in de ogen kijken. Door het verhaal keer op keer te vertellen (met alle details en emoties) krijg jij de controle terug. De herinnering stopt met jou te beheersen.
Dat is precies wat je in de komende sessies gaat doen. Door te schrijven, leg je de puzzelstukjes op hun plek en maak je er een samenhangend verhaal van. Jouw verhaal.
De kracht van een bewezen aanpak
Er zijn talloze zelfhulpboeken en dagboekmethoden. De meeste zijn niet getest. Deze online schrijftherapie is anders: het is gebouwd op solide wetenschappelijke basis.
Onderzoek toont aan dat Written Exposure Therapy net zo effectief is als veel langere therapieën.1 Mensen houden het ook langer vol dan bij andere behandelingen, wat belangrijk is voor de uitkomst van een behandeling.2
Ander onderzoek wijst uit dat onbegeleid schrijven dezelfde therapeutische voordelen oplevert als begeleid schrijven.3 De kracht zit in het proces zelf: het op papier zetten van wat er gebeurd is, hoe je je voelde, en wat het betekent.
Waarom dan nog een onderzoek?
Als de methode al werkt, waarom doen we dan dit onderzoek?
Omdat een methode en een tool twee verschillende dingen zijn.
De therapie is effectief met een therapeut, maar hoe is het
om dit proces helemaal alleen, via een website, te doorlopen?
Dat is de vraag die we willen beantwoorden.
We zijn niet op zoek naar bewijs dat de therapie werkt,
maar naar jouw ervaring:
- Vind je de instructies helder?
- Voelt de website veilig en prettig?
- Is het een haalbare manier om aan je herstel te werken?
Jouw feedback is essentieel om deze laagdrempelige hulp beter te maken.
-
Sloan, D. M., Marx, B. P., Lee, D. J., & Resick, P. A. (2018). A Brief Exposure-Based Treatment for PTSD vs. Cognitive Processing Therapy: A Randomized Noninferiority Clinical Trial. JAMA Psychiatry, 75(3), 233–240.
-
Sloan, D. M., & Marx, B. P. (Eds.). (2019). Written exposure therapy for PTSD: A brief treatment that works. American Psychological Association.
-
Gerger, H., Werner, C. P., Gaab, J., & Cuijpers, P. (2022). Comparative efficacy and acceptability of expressive writing treatments compared with psychotherapy, other writing treatments, and waiting list control for adult trauma survivors: A systematic review and network meta-analysis. Psychological Medicine, 52(15), 3484-3496.